دانلود ترک غوغا بنام دعوت

بخوان به نامِ جنگ، که وقتِ جنگِ
جِدارِ سینه پاره کن با عَرَقِ جَبین به صف
زمانِ زنده شدنِ زنده به گوراست
این صدای صورِ بشنو از گوشِ دِلِت پهلوون
بِکِش این شمشیر از غلاف کهنت
به هاج و واج مُرده های دورت خنده کن
بِکِش این شمشیر ای بُلَند قامت همچو سرو
بِکِش تو صورتِ بی خدا ها درونُ نعره کن
بگو بیارن از بُعدِ غیب، از زیر خاک، از فرعون کُهَنِ توی گور
بگو بیارن از بُشقاب پرنده
بگو به صف شه لشگر تک چشمِ نَجِس خونِشون
بگو بیان جمیعا جمع بشن همشون که دستِ بالای دستشون یداللهِ قادِرِ
بگو بِشون که تکی وایستادیم جلوشون اینا که نتفَشون بسته شُد تو رَحِمِ ساحره
ندارَن یارایِ ایستادن این دفعه
میدونن که قراره تاریخ منقبض شه یک دفعه
عصای موسی میشه اژدها به آنی و میبلعه طلسمِ کلامِ بَلعَمیُ یکجا
بگو بیان بگو بیان این شعر نیست
که دعوت به جنگِ بوی ترس میاد انگار
به محمد و کتابش قسم که بارِ آخره این زمین خیلی وقته پوسیده از درون انگار
بگو به خط شن نداریم به زمین میلی
ما آسمون دیدیم نمیخوریم غصه ی پر و بال
از خالِ خون خوانا آمدیم خالی از خیالیم
شما خریدید خوی دیوُ خواب دیدید خیرِ
قسم به آسمون به خوانِ رحمتش
قسم به قلم که مینویسه به طاعتش قسم
قسم به قسمت ما قربانینِ قَهر
که جنگ آب شده مثل قند توی قلبمون

ای آسمونیِ پنهان از دیدِ آدم
میاد صدات از نوای لالِ خاموشِ بی صدا
تو دستِ بادی به صورتِ ظلمت
تو شرابِ حادثه ای توی جامِ محلت بیا
بیا ای عطرِ بویِ باران به خونابِ شعر
بیا بذار پنج گانه حواسم پر بکشه
بیا بهم بریز قالب خشک شعرمو
بذار تمام زمین وصلِ به یک کوچه شه

بخوان به نامِ جنگ، که وقتِ جنگِ
جِدارِ سینه پاره کن با عَرَقِ جَبین به صف
زمانِ زنده شدنِ زنده به گوراست
این صدای صورِ بشنو از گوشِ دِلِت پهلوون
بِکِش این شمشیر از غلاف کهنت
به هاج و واج مُرده های دورت خنده کن
بِکِش این شمشیر ای بُلَند قامت همچو سرو
بِکِش تو صورتِ بی خدا ها درونُ نعره کن
بگو بیارن از بُعدِ غیب، از زیر خاک، از فرعون کُهَنِ توی گور
بگو بیارن از بُشقاب پرنده
بگو به صف شه لشگر تک چشمِ نَجِس خونِشون
بگو بیان جمیعا جمع بشن همشون که دستِ بالای دستشون یداللهِ قادِرِ
بگو بِشون که تکی وایستادیم جلوشون اینا که نتفَشون بسته شُد تو رَحِمِ ساحره
ندارَن یارایِ ایستادن این دفعه
میدونن که قراره تاریخ منقبض شه یک دفعه
عصای موسی میشه اژدها به آنی و میبلعه طلسمِ کلامِ بَلعَمیُ یکجا
بگو بیان بگو بیان این شعر نیست
که دعوت به جنگِ بوی ترس میاد انگار
به محمد و کتابش قسم که بارِ آخره این زمین خیلی وقته پوسیده از درون انگار
بگو به خط شن نداریم به زمین میلی
ما آسمون دیدیم نمیخوریم غصه ی پر و بال
از خالِ خون خوانا آمدیم خالی از خیالیم
شما خریدید خوی دیوُ خواب دیدید خیرِ
قسم به آسمون به خوانِ رحمتش
قسم به قلم که مینویسه به طاعتش قسم
قسم به قسمت ما قربانینِ قَهر
که جنگ آب شده مثل قند توی قلبمون

ای آسمونیِ پنهان از دیدِ آدم
میاد صدات از نوای لالِ خاموشِ بی صدا
تو دستِ بادی به صورتِ ظلمت
تو شرابِ حادثه ای توی جامِ محلت بیا
بیا ای عطرِ بویِ باران به خونابِ شعر
بیا بذار پنج گانه حواسم پر بکشه
بیا بهم بریز قالب خشک شعرمو
بذار تمام زمین وصلِ به یک کوچه شه